W przyrodzie istnieje niestety sporo niebezpiecznych i szkodliwych „oszustów”, którzy dobrze się maskują i udają świetnie nam znane zioła, warzywa i grzyby. W najlepszym przypadku wywołają niestrawność. W najgorszym - po ich zjedzeniu pojawią się objawy zatrucia. Skonsumowanie dania z ich dodatkiem może bardzo źle się zakończyć. W rozróżnieniu bezpiecznych i szkodliwych roślin pomóc wam może atlas roślin, doświadczony zielarz, grzybiarz lub eksperckie fora. Jeśli jednak nie jesteście absolutnie pewni danej rośliny, nigdy jej nawet nie próbujcie.

Groźne grzyby i rośliny, które łatwo pomylić z jadalnymi

Prym wśród oszustów wiodą grzyby. Najbardziej znanym przykładem jest kania, którą często udaje muchomor sromotnikowy. Dla początkujących grzybiarzy różnice mogą być bardzo subtelne, wręcz niedostrzegalne. Z kurką bardzo łatwo jest pomylić lisówkę pomarańczową (jest niejadalna, ale na szczęście jej spożycie nie powoduje przykrych skutków ubocznych - po prostu nie będzie wam smakować).

Ze względu na podobieństwo liści, często można też pomylić czosnek niedźwiedzi z konwalią - tym bardziej że obie rośliny rosną w sporych kępach i podobnie wyglądają w tym samym okresie. Konwalia jednak bywa śmiertelnie trująca. Te „bliźniaki” jednak łatwo rozróżnić po zapachu. Liście czosnku będą mieć wyrazisty czosnkowy zapach, a liście konwalii są bezwonne. Z czosnkiem niedźwiedzim często mylone są też liście zimowitu, jednak zimowit ma dłuższe liście, również bez zapachu. 

Superowoc z mnóstwem witaminy C – rokitnik – łatwo pomylić z ognikiem. Z daleka wyglądają tak samo, jednak diabeł tkwi w szczegółach. Rokitnik ma dość długie i wąskie liście pokryte drobnymi włoskami. Ognik zaś ma liście zaokrąglone i ciemnozielone. 

Inną rośliną, w przypadku której pomyłka może być zgubna w skutkach, jest szalej jadowity. Jego łodygi często porównywane są do lubczyku, naci marchwi lub podagrycznika. 

Jak rozpoznać szalej jadowity? 

Szalej jadowity należy do rodziny selerowatych. Na pewno nieraz go widzieliście, nie mając świadomości, że to znana z historii i literatury cykuta (pojawia się m.in. w kryminałach Agathy Christie). Istnieje wręcz powiedzenie, że ktoś „najadł się szaleju”. Najbardziej trującymi częściami rośliny jest kłącze i łodyga. 

Szalej jadowity ma zdecydowanie węższe liście niż podagrycznik i lubczyk. Są one pierzaste, podczas gdy liście podagrycznika są trójlistkowe, a górne dwudzielne lub trójdzielne. Rośnie  głównie przy wodzie, podczas gdy lubczyk nie przepada za jej nadmiarem - przy stawie czy rozlewisku raczej go nie spotkacie. Podagrycznik z kolei znajdziecie w wilgotnych miejscach, ale będą to raczej ogrody i lasy niż bliskie otoczenie wody.

Szalej ma ponadto grube kłącze, które po przekrojeniu często jest puste. Kwitnąca od czerwca do sierpnia cykuta przypomina nieco dmuchawiec. Po rozcięciu łodygi jest ona pusta - tak, jak zwykle kłącze, wydziela też żółtawy sok i ma charakterystyczny „mysi” zapach. 

 

Źródło: Szalej jadowity (Cicuta virosa), trochę podobny do podagrycznika, ale rośnie w miejscach mokrych, Łukasz Łuczaj (YouTube)