Przepisy w klasycznej Kuchni Polskiej często wychodziły naprzeciw potrzebom kobiet, które oprócz swojej pracy zawodowej robiły też większość rzeczy w kuchni i wokół domu. Piernik w wersji PRL nie wymaga zbyt wiele pracy i jest niedrogi (zakłada wykorzystanie sztucznego miodu, wówczas łatwiej dostępnego niż naturalny). By uzyskać bogatszy smak, możecie zamiast syntetycznego zamiennika wykorzystać prawdziwy miód, np. spadziowy lub gryczany (ciemny - bardziej wyrazisty).
Piernik w wersji instant - równie pyszny i miękki, a bez dojrzewania
Krajanka piernikowa zyska ładny, miodowy kolor dzięki dodatkowi karmelu, który trzeba przygotować na patelni, a następnie wymieszać z resztą cukru, miodem i przyprawami - to nasza płynna baza do ciasta.
Bazą ze składników suchych jest mąka połączona z jajkami, sodą, stopionym tłuszczem (ok. 100 g) i ostudzoną, płynną masą karmelowo-miodową. Wyrobionym ciastem o elastycznej konsystencji (jak na pierogi) wystarczy wyłożyć spód obu foremek i upiec, a następnie przełożyć. W przepisie Kuchni Polskiej autorzy proponują marmoladę, ale może być też dżem, krem czekoladowy, masa grysikowa, masa mascarpone, kajmak, masa orzechowa czy też bita śmietana.
Złożone i przełożone masą blaty trzeba dociążyć i sprasować (np. dużym garnkiem z wodą) i następnego dnia pokroić. Możecie dodatkowo już po sprasowaniu, polać piernikową krajankę prostą polewą. Pasować będzie np. lukier pomarańczowy lub polewa czekoladowa.
Samo przygotowanie, wraz z odpoczywaniem i upieczeniem ciasta, zajmie wam godzinę z niewielkim okładem. To nic w porównaniu z oczekiwaniem na dojrzewający piernik. Jeśli jesteście niecierpliwi i chcecie zjeść ciasto korzenne jak najszybciej, wykorzystajcie prostą i pewną recepturę sprzed niemal 40 lat.
Krajanka piernikowa - przepis z 1987 r.
Składniki:
- 1 i 1/4 kg mąki
- 20 g cukru na karmel
- 400 g cukru
- 250 g pszczelego lub sztucznego miodu
- 1 opakowanie mieszanki przypraw do piernika (lub 1 łyżeczka przypraw: cynamonu: goździków, gałki muszkatołowej)
- 15 g sody oczyszczonej
- 2 jajka
- 50-100 g tłuszczu do ciasta
- 1 żółtko do posmarowania blatów ciasta
- 500 g gęstej marmolady do przełożenia
- 20 g margaryny (lub masła) do natłuszczenia formy
Sposób przygotowania:
- Przygotujcie karmel: zrumieńcie 20 g cukru na suchej patelni. Wlejcie pół szklanki wody, zagotujcie. Zalejcie w rondelku resztę cukru gorącym karmelem, wymieszajcie. Gdy cały cukier się rozpuści, dodajcie miód, przyprawy, zagotujcie i wystudźcie.
- Przesiejcie mąkę do miski (część odstawcie do podsypania blach), dodajcie sodę, jajka, stopiony tłuszcz i wystudzoną masę karmelowo-miodową. Wyłóżcie na blat podsypany mąką, wyróbcie jak ciasto na pierogi. Jeśli ciasto jest zbyt rzadkie, dodajcie jeszcze trochę mąki, jeśli zbyt gęste, dolejcie wody. Odstawcie ciasto na 30 minut.
- Podzielcie ciasto na 2 równe części i rozwałkujcie na 2 prostokąty grubości 1-1,5 cm o wymiarach blachy.
- Wyłóżcie ciasto na 2 blachy posmarowane tłuszczem i oprószone mąką. Posmarujcie wierzch ciasta rozkłóconym żółtkiem.
- Wstawcie do dobrze rozgrzanego piekarnika (ok. 170-180 st. C) i pieczcie ok. 25-30 minut.
- Wyjmijcie z formy, wyłóżcie na blat, ostudźcie. Przełóżcie placki gorącą, gęstą marmoladą lub gęstym dżemem.
- Przyciśnijcie deseczką i obciążcie.
- Pokrójcie na 2. dzień.
Źródło przepisu: Kuchnia Polska, prof. Stanisław Berger i in., Państwowe Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa 1987
Komentarze