Lubczyk uprawiamy był już w ogrodach starożytnej Grecji i Rzymu. W średniowieczu uprawiali go benedyktyni w swoich ogrodach. Lubczyk wchodzi w skład wielu mieszanek ziołowych, kostek bulionowych i zup błyskawicznych. Dodawany był kiedyś do chleba, a niektórzy dodają go do słodkiej herbaty z miodem. Zioło to dodaje się do zup, które zawierają ziemniaki, zielony groszek, fasolę oraz soczewicę. Używa się je także do przyprawiania duszonych mięs, smażonych w oleju warzyw oraz do owoców morza. Jeśli do potrawy dodajemy liście lubczyka, należy je dokładnie pokroić, gdyż są one bardzo twarde. Jeśli stosujemy łodygę, sparz ją wrzątkiem, a stanie się miękka. Lubczyk dodawany jest także do cukierków, ciast, mięs, różnego rodzaju chleba, krakersów oraz herbatników. Lubczykowi przypisywano wielką moc. Panny młode przyczepiały go sukni, aby przynosił szczęście młodej parze. Małe dziewczynki kąpano w wywarze z lubczyku. Miało im to zagwarantować szczęście w miłości.

Zajrzyjcie do naszego alfabetu ziół, przeczytajcie artykuły o domowym ogródku i przyłączcie się do dyskusji.