Ministerstwo rolnictwa zamówiło 3,5 tony truskawek, które w lipcu degustować będą urzędnicy w Brukseli. Jesienią natomiast promować nas będą jabłka. Minister rolnictwa Marek Sawicki twierdzi, że polskie owoce są doskonałą formą sławienia naszego kraju za granicą.
Jednak nie tylko owocami możemy się pochwalić. Unia Europejska przyznaje regionalnym produktom certyfikat gwarantowanej tradycyjnej specjalności. Certyfikat ten ma uchronić przysmak przed podróbkami i nie dopuścić, by jego nieudane imitacje pod tą samą nazwą zalały rynek. Dzięki tym oznaczeniom również konsumenci są bardziej świadomi tego, co kupują i jedzą.
Produkty regionalne i tradycyjne mogą zostać zarejestrowane przez Komisję Europejską jako:
- Chroniona Nazwa Pochodzenia – jakość produktu lub też jego cechy charakterystyczne powinny być głównie lub wyłącznie związane z tym szczególnym otoczeniem geograficznym i właściwymi dla niego czynnikami naturalnymi oraz ludzkimi. Cały proces technologiczny, czyli produkcja, przetwarzanie i przygotowywanie odbywa się na tym określonym obszarze geograficznym. Dlatego też w przypadku „Miodu kurpiowskiego” konsument ma pewność, iż miód ten został wytworzony, rozlany i zapakowany na Mazowszu. Produkt ten jest oryginalny ze względu na kolor, konsystencję, a w szczególności posiada właściwości wynikające z wyjątkowego klimatu, wody, jakości gleby, niepowtarzalnej szaty roślinnej jaka znajduje się w danym miejscu lub też stosowania oryginalnych i niezmiennych metod lokalnych.
Polskie produkty z logiem ChNP to np. – bryndza podhalańska, oscypek, karp zatorski
- Chronione Oznaczenie Geograficzne - jest również kategorią produktów wytwarzanych w konkretnym regionie, miejscu lub w państwie. Związek produktu z regionem nie musi być jednak tak ścisły jak w poprzednim wypadku. Jeśli chodzi o Chronione oznaczenia Geograficzne wyrób musi być produkowany w regionie, z którego wynika jego nazwa, ale przebiegać tam musi tylko jedna z faz wytwarzania (produkcja,
przetwarzania lub przygotowanie). Wyrób musi mieć silny związek z miejscem pochodzenia, ale cechy wyrobu nie muszą wynikać bezpośrednio z charakteru przyrodniczego lub kulturowego miejsca powstania.
Polskie produkty z logiem ChOZ to np. - rogal świętomarciński, śliwka szydłowska, obwarzanek krakowski
- Gwarantowana Tradycyjna Specjalność – kategoria produktów chronionych ze względu na tradycyjny sposób produkcji, skład lub wykonanie z tradycyjnych surowców. W przeciwieństwie do dwóch powyższych kategorii, produkt może być produkowany na całym terenie kraju składającego wniosek o rejestrację. Ten typ ochrony
produktu nie obejmuje jego nazwy, która w niektórych przypadkach może nadal być używana do nazywania produktów nie odpowiadających chronionej recepturze. Produkty chroni
one odróżniają się od zwykłych napisem "Gwarantowana Tradycyjna Specjalność" oraz znakiem unijnym na etykiecie. Oczywiście
produkt oznaczony logiem GTS powinien być produkowany przy użyciu tradycyjnych surowców, lub charakteryzować się tradycyjnym składem, sposobem produkcji lub przetwarzania.
Polskie produkty z logiem GTS to np. – półtorak, pierekaczewnik, kiełbasa jałowcowa.
Wypromować naszą kuchnię i jej produkty będziemy mogli także na najwyższym szczeblu. Dania kuchni polskiej będą mogły zdobyć uznanie podczas 50 ministerialnych spotkań, które odbędą się podczas najbliższych 6 miesięcy. Adam Chrząstowski, szef kuchni krakowskiej restauracji Ancora, kontrolować ma przygotowane menu oraz pracę firm cateringowych. Jeśli chodzi o jego pomysł na menu, którym podejmować mamy unijnych dyplomatów, stawia on napolską tradycję i doskonałe produkty. Chrząstowski proponuje dania nowoczesne, z użyciem lokalnych i sezonowych produktów.
Większość spotkań odbywać się będzie na jesieni, dlatego zaprezentować możemy dania z dziczyzny, grzyby, późne owoce i warzywa. Z nich można wyczarować nie tylko dania główne, ale i przystawki, zupy a także desery.
Szef kuchni stawia też na produkty, które cieszą się coraz większą popularnością: polskie sery zagrodowe, nalewki i miody.
Zapraszamy do przeczytania innych artykułów o Polskiej Prezydencji w Radzie Unii Europejskiej:
Komentarze