Starożytność
To właśnie w starożytnym Egipcie istniało coś, co można nazwać pierwowzorem pizzy. Był nią okrągły i cienki chleb, który służył jako podstawa wyżywienia ludności tej niezwykłej cywilizacji. Do jego wypiekania służyły specjalne piece.

Według opinii ekspertów, potrawę zbliżoną w wyglądzie do pizzy podawali także starożytni Grecy. W ich wersji kulinarnej był to płaski chlebek posmarowany oliwą, czosnkiem oraz posypany ziołami. W ten sposób stołowali się także później Etruskowie oraz Rzymianie.

Nowożytność

Znacznie później, bo dopiero w XVI wieku podobne ciasto, ale bez dodatków, podawano włoskim biedakom, których nie było stać na kupno jedzenia.

Dopiero w XVII wieku pizza została doceniona przez wyższe klasy społeczne, a to wszystko za sprawą odkrycia Krzysztofa Kolumba, który z wyprawy przywiózł do Europy pierwsze pomidory. Po odkryciu ich specyficznego smaku, zaczęły być masowo importowane z Ameryki do Europy. Bogatszy smak, który osiągnięto za sprawą tych warzyw, odpowiadał już wielu, ale nadal zastanawiano się, w jaki sposób można ją dopracować.

Przysmak królowej Małgorzaty

Najbardziej znaczącą datą w historii pizzy jest 1899 rok, kiedy to królowa Małgorzata z dynastii Sabaudzkiej, postanowiła odwiedzić Rafała Esposito – twórcę najlepszych pizz w Neapolu. Z tej okazji przygotował trójkolorową pizzę w barwach włoskiej flagi. Zielony był zrobiony z bazylii, biały z mozarelli, a czerwony z pomidorów. Na cześć królowej nazwał ją „Margherita”. Od tego momentu pizza zaczęła podbijać cały świat.


Czym jest pizza dla Włochów?

Z pizzą w Italii jest podobnie jak z ziemniakami w Polsce – niby można się bez nich obyć, ale po pewnym czasie doskwiera nam ich brak. We Włoszech pizza jest standardowym rodzinnym posiłkiem, ale w każdym domu jest inaczej przygotowywana. Niektórzy robią ją z dbałością o szczegóły, samodzielnie robiąc wszystkie składniki – od cista do sosu, a inni zaś kupują gotowe blaty i rzucają na nie coś, co akurat jest "pod ręką".