Czarnuszka (Nigella L.) -jednoroczna roślina z rodziny jaskrowatych, pochodząca prawdopodobnie z Azji lub Europy Południowej. O jej istnieniu wspomina już Biblia. Występuje kilka gatunków czarnuszki uprawnej m.in. czarnuszka siewna (Nigella sativa), cało-listna, darmaceńska. W Polsce występuje czarnuszka ogrodowa i polna.

Jest to roślina jednoroczna, osiągająca wysokość do 40 m. Kwitnie od czerwca do lipca. Wymaga stanowiska słonecznego oraz żyznej, wilgotnej gleby. Kwiaty czarnuszki są koloru białego lub biało-niebieskiego. Owocem jest mieszek zawierający czarne, pachnące korzennie nasiona. Smak nasion jest słodko-gorzki, a zapach silny, aromatyczny. Do suszenia zbieramy czarnuszkę przed rozwinięciem się wszystkich kwiatów. Suszymy w temperaturze pokojowej, od czasu do czasu je przewracając na drugą stronę. Po wysuszeniu roślinę młóci i oczyszcza z nasion. Nasiona przechowujemy w suchym miejscu, w szczelnie zamkniętym pojemniku i chronimy przed światłem. Czarnuszka jest bardzo popularna na Bliskim Wschodzie, jako środek leczniczy i jako przyprawa.

Nasiona czarnuszki działają żółciopędnie, przeciwbólowo, przeciwskurczowo, przeciwbakteryjnie i moczopędnie. Poprawiają trawienie i wzmacniają odporność organizmu. Charakteryzują się wysoką zawartością nienasyconych kwasów tłuszczowych ok. 40%. Roślina zawiera również saponinę, garbniki, gorycze i olejek eteryczny. Olejek z tej rośliny używa się do produkcji perfum.

Nasiona czarnuszki wchodzą w skład mieszanek przyprawowych. Dodaje się je do potraw z baraniny, do przetworów z warzyw i jako dodatek do pieczywa i sera. Nasiona dodaje się do konserwowania ogórków i kiszonej kapusty. Zmielone nasiona zastępują pieprz. Liśćmi czarnuszki można zastąpić natkę pietruszki. Liście zawierają duże ilości witaminy C, więcej niż natka.

Nasiona czarnuszki często nazywa się czarnym kminem, czarną kolendrą lub ziołowym pieprzem.